"Philip, oğlunun Makedonyalıların dostluğunu hediyelerle satın almaya çalıştığını gördüğünde, bir mektupta onu şu şekilde suçladı:
Söyle bana, halkının sana kralları olarak değil de cüzdan taşıyıcıları olarak mı bakmalarını istiyorsun? Onları kandırmak istiyorsan erdemini kullan, kasanın içindekileri değil."
Yukarıdakileri Montaigne'in Denemeler kitabından aldım. Krallar ve Tutumluluk adlı denemenin içinde geçiyorlar.
Üzerinden beş asır geçmiş bir kitabı okurken günümüze pay çıkartabilmek benim değil Montaigne'in, ve hatta Cicero ve Philip'in becerisi. Ben yalnızca üzerinden asırlar geçse de politikaların üç aşağı beş yukarı aynı olduklarını gözler önüne seriyorum.
Tek icraatı belediyecilik olan iktidarın yaptıklarını bir lütuf olarak görmenin ne kadar çarpık bir düşünce yapısı olduğunu söyleyen Cicero sevgili okur. Roma döneminde yaşamış bir filozof. Görüyor musun, krallıklar yıkılsa da yönetim şekilleri nasıl birbirine benziyor? Hayat çok enteresan değil mi?
Kitapta geçen ufak bir denemeyi de olduğu gibi aktarıp yazıyı noktalıyorum.
Adalet ve Kötülük
Hırs, açgözlülük, zalimlik, intikamcılık yeteri kadar öfke içermez kendi içlerinde; gelin doğruluk ve kutsallık gibi yüce kalıplarla alevlendirelim bunları. Kötülüğün yasal olduğundan daha beter bir manzara düşünebilmek olanak dışıdır.
"Yüce gücün kötülüklere bir perde olarak davranacağı bozuk bir dinin yüzünden daha çok aldatıcı olan başka bir şey yoktur"(Livy)
Platon'a göre adaletsizliğin en aşırı biçimi yanlışın doğru yerine geçiyor olanıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder