Özlemek fiil değil. His de değil. Özlemek ayrı bir organizma. Vücudun bir parçası. Üstelik sürekli ağrıyan bir parçası. Öyle ağrır ki ilaç da kar etmez doktor da. Gitsen, özlemim ağrıyor desen hastane bile buyur etmez.
Özlemek farklı, değişik. Tabirsiz rüyalar bütünü. Korkunç rüyalar. Şeytanlarla, canavarlarla dolu rüyalar... Eciş bücüş figürlerden değil, yalnızlıktan korktuğun rüyalar...
Özlemek ağrıyan bir parçam ya şimdi... Beni tarifsiz hislere sürüklüyor ya hani... Koca kalabalıkların ortasında yalnız hissettiriyor ya kendimi... Ne biter ne yetmez gibi... Ne kalır ne gitmez gibi... Arada bırakıyor ya beni... Ne bileyim işte... Bir fenayım gece vakti.
Özlemek... Mümkünse uzuvsal ötenazi... Olmaz değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder