Kumların ve çakıl taşlarının arasından fışkırmış bir otum.

Cılızım belki,

Ama hayat doluyum.

Ne yokluklar yıldırabilir beni,

Ne de zorluklar.

Hasbelkader geçmişime selam eder,

Yüzümde gülücüklerle karşılarım geleceği.

Hiçbir şeyi umursamam.

Hayat da beni umursamaz zaten.

Bugün yarın ölecek diye baka yüzüme.

Ah dilim olsaydı keşke...

Hayatın o alaycı suratına

Tükürükler saçarak haykırmak isterdim yaşam sevincimi.

Kolay değil,

Yokluklar içinde doğdum ben.

Çakılın soğuk yüzüne basarak doğruldum.

Hayatın alayları nafile,

Ben yoktan var oldum!