Haklıydın Anne

Haklıydın anne;

Yalan dolu dünya.

Yalancı insanlar;

Kimi açlıktan ağlar

Kimi hazımsızlıktan,

Haksızlık dolu dünya...

Hak demiştin ya;

Nasırdan kurumuş elinle

Saçımı okşarken,

"İnsanın hak ettiği kadardır.

Ne ektiyse onu biçer insan,

Ne verdiyse onu alır karşıdan"

Haklıydın anne!

Hakkımın kalması bundan.

Daha toysun dedin

Çiğ süt emmiş insanlar

Tanıyamazsın dedin,

Seni ortada bırakırlar

Hak derler

Adalet derler

Kandırırlar dedin,

Kaçarlar

Umursamazlar

Kötü olursun dedin;

Kötü oldum anne...

Bağlandım ummadan,
Yüreğinden kopan
Şefkat dolu sesi duymadan;
Koştum eylemden eyleme,
Sömürdüler utanmadan.
Kendilerini kurtarmaya
Dava dedikleri misyondan
Hatta inançlarından
Daha düşkündüler.
Ve inandırdıkları her şeye
Beni düşman ettiler.
Haklıydın anne!
Kullanıldım umarsızca...

Gençliğim onlarla geçerken
Kimlerleyim bilmedin.
O istemediğin,
Yakıştıramadığın evladına
Ellerinde dövizler
Yürüyen kalabalık var ya;
Televizyonda izlerken
Hidayet istediğin bendim.
Ve hiç çekinmeden
Duana amin dedim.
Haklıydın anne;
Yanıldım,
Örselendim.
Ve kabul edersen
Sana geri geldim...