Eleştiriyle Gelen

Eleştiri almak motivasyonumu arttırır. Olumlu veya olumsuz olması önemli değil; eleştiri benim için nimettir. Bu nimeti çoğu zaman bulamıyorum. Bu yüzden bulduğumda çok seviniyorum.

Bugün hiç beklemediğim bir yerden eleştiri aldım. Bu eleştiri blogun sloganı olarak belirlediğim "edebiyata dokundum" sözüyle ilgiliydi. Özellikle son zamanlarda siyasi yazılara geniş yer ayırmam kuzenimi rahatsız etmiş. Haklı olarak eleştirisini dile getirdi. Ben de mantıklı buldum. Fakat ülkemin içinde bulunduğu durum ve politikalar göz önüne alındığında şu anda edebiyata dokunmam pek mümkün değil. Evet aklımda bir kaç fikir ve taslak var, hatta bunlar blogun taslaklarında duruyor. Sadece şu anda yayınlamak istemiyorum. Onun yerine bu yazımda beni eleştiren kuzenimin bir şiirini paylaşacağım. Ben beğendim, umarım siz de beğenirsiniz bu isimsiz şiiri.

Ne bitmez yolmuş yürümeye çalıştığım,

Düşüncelerimmiş meğer yolumdaki engel.

Gel artık yüce kurtuluş!
Bitsin tümsekler ve düşüşler.

Yol yürüdükçe uzuyor.

Sanki düşlerim bana tuzaklar kuruyor.

Kendime düşman benmişim,

İçimde kıyametler kopuyor.

Yol uzun, ben yorgunum.

Özgürlüğe hasret, mutluluğa vurgunum.

Ben hatayı en başında yapmışım,

Bir aldanışı gerçek sanmışım.

Anladım ki her şeyin yalnız bir doğrusu var.

Anladım ki her yol aynı boşluğa çıkar.

Gel, boş duran bolluk!

Tükendim, her adımda keder, her adımda özlem.

Şimdi düşüncelerimi rafa kaldırdım,

Meczup gibi dolanıyorum sokaklarda.

Belki meczupluktadır kurtuluş,

Belki yüce boşluk meczuplukta.

Beyzanur Doğan