Tek Bir Soru

Men çe guyem tamburam çe zened...

Oy veren her insanın söylemesi gereken bir söz. Ya da şöyle söyleyeyim, oyuna değer veren her insanın söylemesi gereken bir söz.

Düşünmekle ölmeyiz dostlar. Düşünmekle yorulmayız. Düşünürken yorulduğunu iddia eden biri varsa bilin ki yorgunluğu düşünmekten değil, düşündüğünde o zamana kadar yaptığı yanlışları gördükçe omzuna binen yükü  taşımaktandır.

Politika böyle bir şey. Yalanlar üzerine kurulu. En iyi siyasetçi en iyi yalancıdan, en iyi lider en iyi hatipten, en iyi karizma en iyi riyadan geçer. Bu özelliklerin tamamına sahip olan ise politik güce ulaşınca sizi düşünmemeye iter. Çalışma saatinizi arttırır, ideolojinizi veya dininizi manipüle eder, eğitim sisteminin sınırlarını daraltır, karşıt görüş üzerine baskı kurarak görünmez sansür uygular, medyayı ve aptal kutunuzu gereksiz insanlarla ve programlarla doldurur, büyük aileler kurmanızı destekleyerek sorumluluğunuzu arttırır. Şöyle düşünün, senelerdir girilmeye çalışılan bir birlikten işine gelen uyum yasalarını alırken, ne onların okuma oranına ulaşmanız için bir girişimde bulunur ne de özgür düşünceyi destekler.

Genç beyinlerin ufkunun açılması için son durak noktası olan üniversitelere kendine yakın rektör atayarak yalnızca desteklediği ideolojinin öğretilmesine ön ayak olur. Hadi canım oradan demeyin. Gençlik kollarındaki gençlere burs dağıtır, bunun karşılığında üniversitedeki hocalar hakkında bilgi toplar. Karşıt görüşün de okunması gerektiğini düşünen, bu sebeple komünist manifestoyu okutan koskoca doçenti Van'a sürer. Böylece sen okulda tek tipleştirilmiş koca koca profesörlerle ve gammazlarla kalırsın.

Şunu da unutmayın, komünist manifestoda tek tip olmak övülür.

Bakın, uzun uzun anlatmak beni de yordu. Her karşıma çıkana ayrı ayrı aynı şeyleri anlattığım için hatalı olduğumu düşünmeye başladım. Sadece bir tek soru sorun kendinize. Dürüst bir şekilde cevap verirseniz, başımızdaki politikacı için yazının başındaki farsça cümleyi soracaksınız. "Ben ne diyorum tamburam ne çalıyor." Soru da şöyle;

Hak ettiğim yerde miyim?


Not: Yazının başındaki cümleyi geçen hafta pazar günü Radikal gazetesinin ekinde okuduğum bir yazıdan çaldım. Yanlış yapmış olmayalım.