Ah! Belki

Susturacağım birer birer
ve kovacağım
çöreklendiği yerden
tüm gülüşlerin failini...

Ateşe versem gecenin karanlık perdesini.
Gökyüzü tutuşsa sonra
birleşip güneş olsa.
Buzlara
ve yıldızdan esen soğuk rüzgara inat
kuzey yıldızının hemen yanında
parlasa ışıl ışıl...

Durma ey keder, dağıl!
Dudağımın kenarında
söyleyemediğim
ve anlamını bilmediğim cümle,
gereksiz
ve hatta mesnetsiz değil.
Bir sebebi var bu sözlerin
bir sebebi
anlamını bilmediğim...

Kim bilir ne zamandır ben değilim.
Belki de
ah! Belki de
seküler bir gelecek umuduyla
ve derin bir heves
ve mutlak bir inanç
ve islami komünizm
hatta materyalizm yoluyla
yeni bir ben yarattım...